Güven

Güven ruh gibiydi;

Bir daha dönmezdi,

Terk ettiği bedene,

Shakespeare'in dediği gibi...

Kimisi uçurumun kenarında,

Kurtarıcı bir el olan ona,

Kaybederdi sevgilide,

Benliğini beslerken, gülen yüzüyle.

Kimisi kaybeder bağlarını

Ölümün zamansızlığında;

Ölenle ölmediğini o an anlar insan,

Kalanların anlamını toprakta bıraktığında.

Kimisinin tek derdi insandır,

Hayır! onların tutkuları ve çıkarlarıdır;

Ömrün sonunu bilip de

Bunu görmezden gelen tek canlıdır...