Zaman

Karanlığında sabahsız gecenin
Işıksız yürür gibi...
Bilmeden sonun varacağı yeri
Ve Bihaber sonun varacağı yerden...

Boş duvarlara anlatırcasına
Konuşabileceğin kadar kalabalık
Anlayanın olmadığına bir yalnızlık,
Vakti boşuna harcarcasına...

Değişen tek şey takvimdeki sayılar
Geçiyor bir bir günler
Kimi zaman yavaş bir ızdırabın içinde
Kimi zaman da ölüme giden hızlı bir trende.

 Şüphe

Şüphe seni dost edindi mi,

Toprağa gömersin güvenini...

Ve artık sırtını dönersin;

Arkana bakmadan,

Her şeye ve herkese...

Sorgular her şeyi senin yerinden,

Çünkü güvensizliği tanıttı geçmişten;

Açığı kapanmayan yara misali,

Uzun ve sonu olmayan..

Bazen de bakar uzun uzun,

Tiyatro oyunu izler gibi;

Gülen yüzleri kostüm edinen,

Yeryüzünü cehenneme çeviren insanları...

En kötüsü de aşkıdır şüphenin,

Sadık ve kıskanç sevgili edasıyla,

Tek sahibi olmak ister kalbinin,

Yalnızlık köşkünün tam ortasında...

             

Güven

Güven ruh gibiydi;

Bir daha dönmezdi,

Terk ettiği bedene,

Shakespeare'in dediği gibi...

Kimisi uçurumun kenarında,

Kurtarıcı bir el olan ona,

Kaybederdi sevgilide,

Benliğini beslerken, gülen yüzüyle.

Kimisi kaybeder bağlarını

Ölümün zamansızlığında;

Ölenle ölmediğini o an anlar insan,

Kalanların anlamını toprakta bıraktığında.

Kimisinin tek derdi insandır,

Hayır! onların tutkuları ve çıkarlarıdır;

Ömrün sonunu bilip de

Bunu görmezden gelen tek canlıdır...

 

                 İnsan

Herkesten kaçar da 

Kendinden kaçamaz insan;

Doluya yakalanma misali,

Yağmurdan kaçarken...

Amansız gülümsemeyle,

"Unuttum.!" Der insan;

İçinde kavrulan öfkeyle,

Yüreği yanarken...

Nasıl ayrı kalabilir insan,

Kokusu bu kadar güzelken topraktan?

Ve nasıl dayanabilir,

Sevdikleri onun içindeyken?

 

Geçmişe İspat

Yaşamayı sevmek yeniden,
Üstelik tam ortasındayken dünyanın…
Ve bilerek her şeyi,
Her şeyini kaybettiğin savaştan,
Kahkahayla çıkar gibi…

Unutmak geçmişi,

Geçmişin seni unutuğu gibi;

Ama tek farkla,

Çıkardığın bir ders ve bedeninle bir izle…

‘’Değişmeyen tek şey değişimdir’’

Demiş Herakleitos…

Ya değiştirmen gerek kendini

Ya da değiştirmelisin çevreni…

Ve bir hayalin peşindesin,

Bunu kaybetmemelisin,

İspatlamalısın kendini,

Onurlandırmalısın ölenlerini...

                                                          

 

Kadere Yön Vermek?

Suyun Sesi

Duyuyor musun suyun sesini,
Asla vazgeçmem diyen büyüleyen güzelliğini?
Peki ya hatırlıyor musun,
Dalgaların bizi gömdüğü kayıp şehri?

En sevdiklerimiz getirdi bizi bu hale,
Her yerimiz yara içinde
Dinmeyen bir sizi var kalbimizde
Bunu yazdılar kaderimize...

Ey 'dört harf', duy sesimi!!!
Ne suyu unuttum sesiyle büyüleyen,
Ne de dalgaları unuttum dost görünen.
Bir öfkemiz var hırsımızı besleyen,
Bir de hırsımız var öfkemizi dizginleyen.

Yaralar sevdamızdır,
Kaçmamak için mücadeleden,
Sızı dostumuzdur,
Hisleri yok etmek için bu kalpte,
Belki de zaman bu zamandır.
Gösterelim kim olduğumuzu herkese
Yön verelim bu kadere!!!!
                                                              Mr. YURT

İlk Yazdığım Şiirlerimden Seçtiklerim 3

 KADERE RAĞMEN

                        Zor olan, 

                        Vazgeçmek midir seni boğmasıyla şartların?

                        Yoksa;

                        Her şeyin zihninde parlaması mı buna rağmen?

                        İçtiğin su muydu,

                        Bedenini amansızca yakan?

                        Yoksa,

                        Hayaller miydi gönlünde yanan?

                        Sonsuz muydu,

                        Ucu görünmeyen bu yollar?

                        Yoksa;

                        Işığın mı gitmişti yolu gösteren?

                        Yazdıkları kader miydi;

                        Geceleri sana zehir eden?

                        Yoksa;

                        Işığı beklemen mi kadere rağmen?
                                                                                  21/4/18  03:16

İlk Yazdığım Şiirlerden Seçtiklerim 2

DÖRT HARF

               Ne basitti,

                 Geçmişin unutmasına mahkum olan;

                 Ne de hayalperestti,

                 Geleceğin toz pembe hayallerine kapılan.

                 Ne düne aitti,
                 Ne de yarını vardı;
                 Ölüm olacaktı sonu,
                 Gideceği yer sonsuzluktu...

                 Ne ölüm unutturabildi,
                 Ne de sönen hayaller,
                 Yıllar geçti, insanlar gitti,
                 Geriye sadece dört harf kaldı.

                                                    -Mr. YURT  2017
               

İlk Yazdığım Şiirlerden Seçtiklerim

 SEN

                    Sen,

                    Şiirimin en güzel dizelerisin;

                    Gözlerinde anlamın en derini,

                    Dudaklarında dünyanın en güzel kafiyesi...

                    Sen,

                    Bir şarkının  nakaratısın;

                    Sesinde ezginin en güzeli,

                    Sevdanın kelimeye dökülmüş hali.

                     Sen,

                     Kayıp şehrimin limanısın;

                     Denizlerin sonsuzluğa ulaştığı,

                     Kalbimin demir attığı.
                                                                         2017

Çocukluğum

                                                           

 ÇOCUKLUĞUM

Benim için hayat zahmetsiz ve ucuzdu;

Kimi zaman kokusuydu,

Çocukluğu çağıran yaseminin;

Kimi zaman kazanmaktı,

Mahalle kenarındaki oyunumun

Hayat sonu gelmeyen umuttu;

Kimi zaman gülümsemesiydi,

Sulu boyadan taşırdığım Cin Ali'nin

Kimi zaman lezzetiydi,

Okul harçlığımdan artan çilekli şekerin.

Belki etki etmez dediklerim 

Hayatınız, geçim derdiniz ve iş yaşamınıza...

Belki çok basit gelecek isteklerim

Hayalinizi süsleyen lüks hayatın yanında...

Ama ben bir çocuğum

Asla göremezsiniz

Geçim derdinizden, yaseminlerin güzelliğini 

Asla ıslanmayacak elleriniz

Sulu boyayla taşırırken Cin Ali'yi

Ve en önemlisi 

Hayalinizdeki lüks yaşamın 

Kurduğunuz dünya düzenindeki gerçeğin bitiremeyeceği 

Uçsuz bucaksız hayallerim...