Zehir ve Yara
Nefes almayı unutmuştu saat;Zaman geçmek bilmiyordu.
Her zerresiyle sokuyordu yel'kovan'
Gittikçe zehri artıyordu "akrep"in..
Dudaklarımız tatlı geliyordu birbirimize,
Kadehte sunulan zehirli şarap misali,
Öpüşüyle sokuyordu kalbini sevgili
Ve zehirliyordu kalbini aşk ile...
O öpüşünü "çıkarıp" gidiyordu hayatından
Onsuz yaşayamayacağını bilerek.
Artık etkisi geçiyordu zehrin,
Ve Kalbinde geçmeyecek yarayla kalıyordun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder