Zehir ve Yara

Zehir ve Yara

Nefes almayı unutmuştu saat;
Zaman geçmek bilmiyordu.
Her zerresiyle sokuyordu yel'kovan'
Gittikçe zehri artıyordu "akrep"in..

Dudaklarımız tatlı geliyordu birbirimize,
Kadehte sunulan zehirli şarap misali,
Öpüşüyle sokuyordu kalbini sevgili
Ve zehirliyordu kalbini aşk ile...

O öpüşünü "çıkarıp" gidiyordu hayatından
Onsuz yaşayamayacağını bilerek.
Artık etkisi geçiyordu zehrin,
Ve Kalbinde geçmeyecek yarayla kalıyordun.

Bir Yarım

Bir Yarım

Çoktan gitmiştin bu şehirden,
Bir 'yâr'ım sende kalmıştı artık;
Sana ait olduğunu bilerek;
Sende olduğunu bilmeden.

Bilmezdin; bir 'yâr'ım sende kalmıştı,
Anlatamamıştım içimdeki seni,
Esirgemiştim kendimden;
bir kuş misali hassas,
Yağmurlu bir bahar sabahını andıran güzelliğini.

Artık keşkelere kalmıştık,
Her gece sensizlik içiyor,
Sana susuyordum.
Ne Gün'aydın'dı bana
Ne de iyi 'Geç'eler...

Yaşamak Seni

Yaşamak Seni

Seni herkes dizelere dökebilirdi,
Birkaç satır ve süslü kelimeyle...
Seni herkes seslendirebilirdi,
Birkaç nota ve melodiyle...

Herkes haykırabilirdi ismini,
Uçsuz bucaksız vadilere;
Güzelliğinin yankılarıyla her harfiyle...

Ama kimse yaşayamazdı seni..
Mesela
Kimsenin kalbi yetmezdi senle atmaya,
Veyahut
Gözleri dayanamazdı senin ışığına...