İnsan

Herkesten kaçar da 

Kendinden kaçamaz insan;

Doluya yakalanma misali,

Yağmurdan kaçarken...

Amansız gülümsemeyle,

"Unuttum.!" Der insan;

İçinde kavrulan öfkeyle,

Yüreği yanarken...

Nasıl ayrı kalabilir insan,

Kokusu bu kadar güzelken topraktan?

Ve nasıl dayanabilir,

Sevdikleri onun içindeyken?

 

Geçmişe İspat

Yaşamayı sevmek yeniden,
Üstelik tam ortasındayken dünyanın…
Ve bilerek her şeyi,
Her şeyini kaybettiğin savaştan,
Kahkahayla çıkar gibi…

Unutmak geçmişi,

Geçmişin seni unutuğu gibi;

Ama tek farkla,

Çıkardığın bir ders ve bedeninle bir izle…

‘’Değişmeyen tek şey değişimdir’’

Demiş Herakleitos…

Ya değiştirmen gerek kendini

Ya da değiştirmelisin çevreni…

Ve bir hayalin peşindesin,

Bunu kaybetmemelisin,

İspatlamalısın kendini,

Onurlandırmalısın ölenlerini...